mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 14

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

ten. w A (→Wn→Wf,Wa)

! miniat: wycinek nieduży.                 TGTU = ten.

Bez wskazówki w WfSB
..

Brak ten. to przeoczenie lub adiustacja (pominięto także laseczkę przedłużającą h2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 25

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

il canto w A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia.                    TGTU = il canto

Bez wskazówki w Wf
..

Nie wydaje się prawdopodobne, by Chopin celowo usuwał w Wf1 drugą część wskazówki, mimo że nie jest tu ona właściwie potrzebna – tak umiejscowione określenie ben marcato może w tym kontekście dotyczyć tylko najwyższych nut pr.r. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 25

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Krótkie akcenty w A (prawdopodobna interpretacja→Wn)

! miniat: wycinek Wn1, ten takt, tylko dolna 5-linia.                 TGTU = 2 krótkie akcenty 

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

! miniat: wycinek A.                     2 długie zamiast krótkich

Bez znaków w Wf

Pionowe akcenty w Wa
..

Akcenty w A są krótsze od tych nad nutami basowymi w tym takcie, ale różnica jest na tyle mała, że nie jest pewne, jakie znaki Chopin chciał tu widzieć.
Brak znaków w obu Wf jest albo przeoczeniem, albo adiustacją – ta druga możliwość wydaje się prawdopodobna zwłaszcza w przypadku WfSB, które było oparte na Wn2 i to w ostatnim okresie jego obecności na rynku, gdy zużycie płyt musiało być już co najmniej takie jak w egzemplarzu prezentowanym w naszym systemie. Widząc bardzo wyraźne zarysy usuwanych elementów, uznano być może, że akcenty nad d1 to ślady pierwotnych, błędnie umieszczonych znaków, a obowiązują jedynie akcenty na nutach basowych. W każdym razie, ewentualna Chopinowska korekta Wf1 wydaje się mniej prawdopodobna niż jedna z powyższych możliwości.
Zmiana kroju akcentów nad d1 na pionowe to charakterystyczna dowolność Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 39-40

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Podobnie jak w t. 35-36, Chopin pominął w A niektóre niezbędne znaki chromatyczne przede wszystkim w t. 40 –  des2 i  e2 w pr.r. oraz  e1 i  des2 w l.r. (użycie znaków w t. 39 jest ze względu na przenośnik oktawowy nie w pełni skodyfikowane, co powoduje, że  przed e3 i  przed des2 można uznać za niekonieczne). Wszystkie potrzebne znaki – z zastrzeżeniem jak w nawiasie powyżej – dodano już w Wn1 (→Wf1,Wa,Wn2→Wn3). W Wa dodano jeszcze  des2 przed 6. szesnastką t. 39.
W WfSB powtórzono znaki Wn1, z tym że przed 6. szesnastką t. 39 umieszczono  zamiast , co dało błędne es1, a przed 8. szesnastką tego taktu dodano  des2, co nie ma sensu – znak, jeśli już uzna się go za potrzebny, powinien się znaleźć przed 6. szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 39

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A (→Wn→Wa,WfSB)

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, ta miara.               TGTU

Bez znaku w Wf1 (→Wf2)

Tu bez kliszy 
..

W tekście głównym zachowujemy widełki , występujące w A (→Wn→Wa,WfSB). Przeocze­nie sztycharza jako przyczyna ich braku w Wf1 (→Wf2) wydaje się bowiem bardziej prawdopo­dobne niż ewentualne usunięcie znaku przez Chopina korygującego Wf1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf